Diagnoza psychologiczna przeprowadzana jest przez psychologa za pomocą wystandaryzowanych metod badawczych takich jak: wywiad, obserwacja, testy, kwestionariusze. Niekiedy stosuje się także metody projekcyjne, których zaletą jest możliwość ujawnienia treści mniej uświadamianych przez klienta.
Zadaniem diagnozy psychologicznej jest po pierwsze opis aktualnego stanu psychicznego klienta i jego funkcjonowania oraz wykrycie mechanizmów i uwarunkowań leżących u podstaw występujących trudności lub zaburzeń.
Drugim równie ważnym celem diagnozy jest określenie mocnych stron klienta - jego zasobów. Informacje te są wykorzystywane w konstruowaniu i wprowadzaniu indywidualnego programu terapeutycznego kompensującego w możliwy i dostępny sposób deficyty i trudności klienta. Wskazują także kierunki i potencjał rozwoju osobowości. Diagnoza jest także pierwszym wstępnym etapem psychoterapii.
- uwagi
- wstępną diagnozę /biernik/ przed rozpoczęciem terapii
- pamięci bezpośredniej i trwałej
- diagnozę /biernik/ dla potrzeb lekarza lub instytucji
- możliwości i przyczyn trudności w uczeniu się
- spostrzegawczości wzrokowej
- lateralizacji (dominacji jednej strony ciała. Ma to znaczenie szczególnie u dzieci w procesie nauki pisania i czytania)
- ogólnej sprawności umysłowej (IQ)
- typu osobowości
- temperamentu
- wstępna diagnoza przed rozpoczęciem terapii i monitorowanie zmian w trakcie jej trwania
- w przypadku zaburzeń osobowości diagnozuję charakterystyczny, stały wzorzec zachowania, myślenia, przeżywania, który utrudnia funkcjonowanie osoby stając się źródłem cierpienia. Jest to podstawa do rozpoczęcia procesu zmiany i poprawy jakości życia
- diagnoza dla potrzeb lekarza lub instytucji
W zależności od celu i zgłaszanego problemu diagnoza może trwać od jednej do kilku godzin. O wynikach badań klient jest informowany w formie ustnej lub pisemnej (opinia psychologiczna).